ต้องการหยุดการแพร่ระบาดครั้งต่อไปหรือไม่? ปล่อยค้างคาวไว้คนเดียว!

ค้างคาวสามารถช่วยโลกได้หรือไม่?

การปล่อยให้ค้างคาวอยู่ตามลำพังอาจมีความสำคัญในการลดความเสี่ยงของการแพร่ระบาดทั่วโลก จากการวิเคราะห์ของผู้เชี่ยวชาญจากมหาวิทยาลัยคอร์เนลและสมาคมอนุรักษ์สัตว์ป่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กเหล่านี้เป็นที่อยู่ของไวรัสหลายชนิด รวมถึงไวรัสที่ก่อให้เกิดโรคพิษสุนัขบ้า อีโบลา ไวรัสมาร์บวร์ก ไวรัสโคโรนา MERS SARS-CoV-2 และไวรัสนิปาห์ ซึ่งสามารถแพร่เชื้อไปยังสายพันธุ์อื่นรวมถึงมนุษย์เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดโรคระบาดจากสัตว์สู่คนอีก จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเปลี่ยนความสัมพันธ์ของมนุษยชาติกับธรรมชาติและหยุดรบกวนค้างคาวและสัตว์ป่าชนิดอื่นๆ

การวิเคราะห์แนะนำให้ยุติการใช้ การค้า และการบริโภคค้างคาว หยุดการล่าของพวกมัน และปล่อยให้ที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของพวกมันไม่ถูกรบกวนสิ่งนี้จะช่วยหลีกเลี่ยงกิจกรรมทั้งหมดที่อาจก่อให้เกิดการแพร่กระจายและลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายจากสัตว์สู่คนดร. Steven A. Osofsky ศาสตราจารย์ด้านสุขภาพสัตว์ป่าและนโยบายด้านสุขภาพของ Cornell เน้นว่าการหยุดล่า การกิน และการค้าค้างคาว การเก็บปศุสัตว์ให้ห่างจากพื้นที่ที่มีค้างคาวอาศัยอยู่ และการหยุดการตัดไม้ทำลายป่าสามารถลดโอกาสในการเกิดโรคระบาดอีกครั้งได้อย่างมาก

ผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์สัตว์ป่าที่ Cornell University และ Wildlife Conservation Society แนะนำให้ปล่อยค้างคาวไว้ตามลำพังและไม่ควรรบกวนที่อยู่อาศัยของพวกมันพวกเขาโต้แย้งใน The Lancet Planetary Health ว่าการป้องกันการระบาดจำเป็นต้องมีข้อตกลงระดับโลกที่จะไม่เข้าไปยุ่ง ไล่ล่า หรือฆ่าสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมบินได้เหล่านี้การระบาดใหญ่ของ COVID-19 เช่นการระบาดของโรคซาร์สในปี 2546 สามารถสืบย้อนไปถึงไวรัสค้างคาวได้ดร. ซูซาน ลีเบอร์แมน รองประธานฝ่ายนโยบายระหว่างประเทศของ WCS แนะนำว่ามีคนจับหรือกินค้างคาวที่ติดเชื้อ หรือสัมผัสกับของเหลวในร่างกายของค้างคาวในถ้ำหรือด้วยวิธีอื่น หรือสัมผัสกับสัตว์อื่นที่ติดเชื้อจากค้างคาวแม้แต่ไวรัสที่ปล่อยออกมาจากอุบัติเหตุในห้องปฏิบัติการก็ยังมาจากค้างคาว

แม้ว่าค้างคาวจะถือเป็นแหล่งกักเก็บไวรัสหลายชนิด แต่สัตว์ป่าหลายชนิดก็มีบทบาทในการแพร่โรคติดต่อจากสัตว์สู่คนเช่นกันดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องหยุดรบกวนและเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยตามธรรมชาติของสัตว์ป่าทุกชนิดเพื่อป้องกันการแพร่ระบาดในอนาคตด้วยการเปลี่ยนความสัมพันธ์ของมนุษย์กับธรรมชาติ เราสามารถลดความเสี่ยงของการแพร่กระจายของโรคติดต่อจากสัตว์สู่คนและป้องกันการแพร่ระบาดครั้งต่อไป